Elsa Nilsson (US) tiltle: Coast Redwoods 41°32’09.8”N 124°04’35.5”W  music: Jazz release date: april 22, 2022 label: Ears & Eyes Records promotion: Lydia Liebman Promotions info artist: Elsa Nilsson © Rootsville 2022

Fluitiste en componiste Elsa Nilsson brengt op 22 april Coast Redwoods 41°32'09.8”N 124°04'35.5”W uit op Ears&eyes Records, de eerste release van haar Atlas of Sound-serie geïnspireerd door menselijke connecties met locaties in de natuurlijke wereld. 2022. Weelderig en melodieus, soms subversief, Nilsson's trio-opname nodigt luisteraars uit in dichte, bosrijke struikgewas waar de wind stilstaat en het geluid van voetstappen verdwijnt in lagen dennennaalden. De suite met tien bewegingen is voortgekomen uit geïmproviseerd materiaal dat Nilsson op twee sets coördinaten heeft opgenomen, een maand na elkaar. Toen ze serieus begon te componeren, had de in Brooklyn wonende artiest uit Zweden haar personeel in gedachten: Jon Cowherd op piano en Chris Morrissey op bas, twee fel verkennende artiesten die aspecten van Nilssons orkestratie intuïtief aanvoelen en elk klankbos met behendig bewustzijn betreden.

"Het geheim zit in het tempo", zegt Nilsson, "hoe langzaam [de sequoia's] bewegen. Om ze te kunnen horen, moet ik vertragen, stil blijven. Echt, echt luisteren. Als ik dat doe, vind ik muziek in elke beweging. Er is een melodie in het geritsel van bladeren als de wind er doorheen waait en ze loslaten en naar de grond drijven, een groef in het geluid van voetstappen, echt of ingebeeld.” Een ander geheim schuilt in Nilssons behandeling van rode draad door de hele opname: "Voor mij wordt een ecosysteem uitgedrukt in de overeenkomsten en verbindingen tussen dingen." Ze probeerde het gebaar in elke beweging te laten verschijnen, maar niet helemaal te materialiseren, en zich in plaats daarvan over de boog van de suite te ontwikkelen. "Het komt op en gaat weg."

Elementen van het motief kunnen naar voren komen in de basbeweging, of in de piano die reageert op een verwante frase. "Als je bij het laatste deel komt, is het bekend en weet je niet waarom. Het is als het gevoel dat je krijgt als je tussen bomen loopt waar je nog nooit hebt gelopen.” Bepaalde bewegingen, waaronder 'Oude groei', 'Hold On To Each Other' en 'Proof of the Unseen', grijpen het leidmotief aan met gigantische intervalsprongen. Anderen, zoals in "Sunshift Haze", laten melodieën van het ene instrument naar het andere gaan: "Ik neem een ​​pianomelodie en verplaats twee of drie noten naar de baspartij - er is een verbinding met elk deel van het ecosysteem vanaf de onderkant van de wortels tot aan de top van de bomen.”

"The Coast Redwoods", opent in tedere inquisitie op "Sunshift Haze", genoemd naar de ochtenduren wanneer mist over de sequoia's bloeit voordat de zon doorbreekt. De melodie ontwikkelt zich in de loop van de tijd en speelt pas in zijn geheel tegen het einde van de beweging. “Naarmate het stuk vordert, wordt de melodie steeds helderder, als de zon die de mist brandt”, zegt Nilsson. “De fluit staat voor de zon, de bas en de piano de mist, en samen maken we de weg vrij om de dag te beginnen.

Door de hele suite passeert motivische melodie opzettelijk tussen piano, bas en fluit. Morrissey hanteert zijn lyrische boog op "Catching Droplets", het eerste deel dat het leidmotief van de suite in zijn geheel onthult. "De bas [vertegenwoordigt] de wortels die genieten van hun geschenk van water uit de mist", zegt Nilsson. "De fluit en piano vertegenwoordigen de druppeltjes die uit het bladerdak vallen en langs de schors naar beneden stromen, waardoor kleine rivieren van de Redwood regens veroorzaakten." Mooi en somber, "Old Growth" bevat Morrissey's arco terwijl het de vocale kwaliteit van Nilsson's fluitnummer combineert met atmosferische beweging van Cowherd. Nilsson componeerde "The Ground is Its Own" voor First Nations "die bij de bomen horen".

Het gebaar benadrukt de behendige spontaniteit tussen Nilsson en Cowherd. Het in kaart brengen van de diepgewortelde symbiotische relatie tussen de sequoia's en schimmelmycorrhiza, Morrissey van de functie "Proof of the Unseen" met lyrische ornamenten rond Nilsson's lang gekoesterde melodieën. "Epicormic" roept een energieke stroom van improvisatie op die zich nestelt in een bijna cyclische melodie, waarbij vuur wordt onderzocht als een natuurlijk onderdeel van de levenscyclus van Redwood. "Ik schreef deze [beweging] midden in de lockdown toen ik voelde dat mijn wereld om me heen op talloze manieren instortte", zegt Nilsson. "Zelfs als de wereld om ons heen brandt, zijn er zaden voor iets nieuws dat gaat komen." Cowherd en Morrissey bieden doordachte solo's op "Fairy Rings" voordat Nilsson en Cowherd een percussieve variatie op de melodie uitvoeren. "Coralie" begint in meditatieve warmte en ontvouwt zich als eerbetoon aan Nilssons nicht, die deel uitmaakt van "de derde generatie die opgroeit en deze bomen thuis noemt."

Het leidmotief van Coast Redwoods komt naar voren in de pianopartij op "Molted Steps", een van de zachte maar kinetische bewegingen van de suite. Opzettelijke pauzes en beats van niet-spelen weerspiegelen het gevoel langs de gevallen naalden te lopen. “Plots hoor je je eigen voeten niet meer”, zegt Nilsson. "Je voelt de beweging ervan - je voelt dat dingen bewegen - maar het klinkt niet zo." Wanneer luisteraars 'Hold On To Each Other' horen, het laatste deel van de suite, stuiten ze op een niet nader genoemde bekendheid in de resolutie van het leidmotief: 'It's an exhalation. Als we elkaar steunen, staan ​​we allemaal sterker. Als we elkaar allemaal vasthouden, zullen er minder van ons vallen.”